زمین نو >> موضوع: زندگی ( حضور داشتن)

به راستی زندگی چیست؟ زندگی را جز "بودن" نمی توانم معنا کنم. در ذهنم مدام حرف ها میپیچد اما قلبم سکوتی را بر پا می کند. گاهی کلافه می شوم از هر آنچه میبینم. عاشقانه ای را آرزو میکنم. برای دیدنش سال هاست که چشم هایم را میبندم. شاید زندگی همین است. دوست من، زندگی را هیچگونه تفسیر نکن. هیچ محدودیتی نمیتواند وجود داشته باشد. بد و خوبی وجود ندارد.

اگر طالب آرامش و آزادی هستی باید رها کنی. غم و شادی را رها کن. وابسته به هیچکدومش نباش. برای حضور داشتن تو به هیچ چیز نیاز نداری. حضور داشتن یعنی رها بودن از گذشته . یعنی رهایی از ترس. رهایی از نگرانی ها برای آینده ای که نیامده! قانون بالن را شنیده ای؟ برای بالا رفتن و پرواز کردن نیاز داری که سبک شوی. هر چیزی که بدردت نمیخوره را رها کن . بارهای اضافی را دور بریز و شجاعانه حضورت را به زندگی اعلام کن

خواستم حرفی بزنم بلکه هشیار شوی، سکوتم نیز به من درس ها داد...

هنوز زنده ام کجاهاشو دیدی؟ / از اول تا آخرش مثل بازی میمونه / من قرار نیست هیچوقت بازنده باشم/ پیش میرم ، همینه که اونا رو میترسونه / تاریکی و تاریکی.. منو میبینی؟ نترس اونجا هیچی نیست / مدام دارن رو تو کار میکنن! تو هنوز دنبال نشونه میگردی؟! / ببین حرفام رو واضح میزنم.  دنبال وزن و قافیه نگرد! / بخونش. چه ترانه ای در دورترین جاده ها . چه شعری در کتابی دور انداخته! / من بودم. من هستم . من خواهم یود. این یعنی ابدیت همونی که تو بهش میگی جاودانگی.

باز هم شب شد و من خسته از این قوم در عجبم

گویند که گویی من از همه عالم بیخبرم

خیاما بیا و امشب ساقیه من باش

مدهوشم کن از این مِی که من همه عالم را در به درم

مرا گویی مِی نوشم که ندانم زکجا آمده ام

خوش باشم که ندانم به کجا خواهم رفت

مینوشم و مینوشم و از باده ات مستم

چه خوشم من که در این راه با تو همسفرم

در رهه عشق میسوزم و میسازم ای دوست

هیچ هم گله ای نیست گر دنیا همه اش هیچ باشد

تو فقط پر کن جامم را ، که این نیز میگذرد